کد مطلب:141766 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
حبیب در روز تاسوعا
پس از آن كه حبیب، یاران كم امام و زیادی دشمنان را مشاهده كرد، از ایشان اجازه خواست تا قبیله «بنی اسد» را كه در نزدیكی كربلا سكونت داشتند به یاری امام دعوت كند و امام به او اجازه داد. او به میان قبیله خود آمد و از آنها درخواست كرد كه پسر دختر پیامبر خدا را یاری كنند تا شرف دنیا و آخرت برای آنها باشد. او را نود مرد اجابت كردند. شخصی از قبیله «حی» بود به عمر بن سعد خبر داد كه گروهی به سوی امام رهسپار شده اند. ابن سعد چهارصد مرد جنگی را به سپاه «ازرق» ملحق ساخت. این گروه با آن مردان حق در بین راه درگیر شدند و در این نزاع و جدال، جماعتی از «بنی اسد» كشته شدند. هر كس كه زنده مانده بود، شبانه گریخت و خود را به قبیله «حی» رسانید. آری حبیب به سوی حسین علیه السلام بازگشت و آن حضرت را از آن چه اتفاق افتاده بود، باخبر كرد. امام فرمود: «لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم [1] ؛ نخواستید مگر آنچه خداوند خواست، در حالی كه هیچ قدرت و قوه ای جز خدای بزرگ نیست».
[1] كتاب الفتوح، ج 5، ص 90-91؛ مقتل الحسين مقرم، ص 254؛ بحارالانوار، ج 44، ص 386، باب 37.